با به کارگیری رنگ ها و فرم های مناسب، می توان مکانی مناسبی را برای رشد کودک فراهم کرد که قدرت خلاقیت او را افزایش دهد. تصویر و تخیلی که در اوایل دوران کودکی شکل می گیرد، مبنای خلاقیت در دوران بلوغ است. لذا علاوه بر آموزش مهارت های لازم برای خلاق بودن باید محیط زندگی آنها هم  باعث ایجاد خلاقیت در آنها شود. در کل کاری خلاقانه است که دارای ویژگی های زیر باشد:
۱- با کارهایی که کودک قبلاٍ انجام داده و چیزهایی که دیده و شنیده متفاوت باشد( تازگی).
۲- صحیح بودن و در جهت رسیدن به یک هدف مفید باشد و جذاب و معنی دار باشد ( متناسب).

درک فرم ها و مفاهیم ذهنی: در کودک تصور فضا و شکل و اندازه از تماس مستقیم وی با اشیاء و اوضاع حاصل می شود. کودکان پس از آنکه نام اشیاء را فرا می گیرد و می فهمد که از چه چیزهایی ساخته شده اند و با آنها چه می توان کرد، متوجه ارتباط آنها می شوند. کودکان ۳ تا ۵ ساله علاقه و استعداد خاصی در نصب اجزاء یک معماری تصویری، جور کردن شکل های گوناگون، مشخص ساختن دو جعبه به وزن های مختلف و دو خط به طول نامساوی از خود نشان می دهند. کودک هر وقت به مشکلاتی برخورد می کند و وقتی چیزی می خواهد که نمی تواند به دست آورد، باید فکرش را در آن باره به کار اندازد.

برای پیشرفت و پرورش رشد عقلی کودکان موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
۱- به کودکان وقت فکر کردن بدهید و آنها را از روی شتاب وادار به اتخاذ تصمیم نکنید.
۲- برایشان صحنه هایی بسازید که خود مشکلاتی را حل کنند، نه آن که شما مشکلاتشان را رفع کنید.
۳- به آنان یاری دهید تا نتایجی را که بدست آورده اند تعمیم دهند. از تعریف و تشریح و پاسخ های پیچیده و مفصل دوری کنید.
فضاهایی که برای کودکان طراحی می شود باید دارای ویژگی های زیر باشد:
۱- کودکان فضاهای بزرگ را برای فعالیت های پر تحرک و فضای کوچک را برای خلوت گزینی دوست دارند..
۲- طبیعت ( خورشید، آب، آتش، گیاهان، حیوانات) را دوست دارند و به کشف قوانین طبیعی تمایل دارند.
۳- فضاهایی برای بازی تخلیلی نیاز دارند که از این طریق می توان باعث رشد اجتماعی  آنها شد.
۴- بهتر است مقیاس عناصر مانند درها، پنجره ها و پله ها و ... را متناسب با ابعاد بدن آنها طراحی کنیم که احساس استقلال در انجام کارهایشان را داشته باشند.
۵- زمین های بازی ماجراجویانه برای طبیعت کنجکاو و فعال کودکان لازم است زیرا که آنها به تخریب کردن و ساختن علاقه دارند
۶- ایجاد فضاهایی که بتوانند روی در و دیوار و کف آن نقاشی کنند.
۷- بهتر است فضای خارجی برای موسیقی آنها در نظر گرفت که لوازم موسیقی به عنوان بخشی از طراحی در آن باشد مانند سنج، زنگ و سطوحی که با ضربه چکش  و توپ صدا ایجاد کند.
۸- با در نظر گرفتن مکان هایی برای نگهداری حیوانات اهلی می توانند ملایم بودن، مشارکت و مراقبت کردن را از طریق تماس با آنها فرا گیرند.

محیطی که برای کودکان طراحی می کنیم، می بایست شامل فضاهای زیر باشد:
۱- فضاهای طبیعی: مانند درخت و آب و موجودات زنده که اساسی ترین و مهمترین فضا را برای کودکان تشکیل می دهد.
۲- فضاهای باز: فضاهای گسترده ای که بچه ها بتوانند به اندازه دلخواه در آن بدوند و انرژی های درونیشان را تخلیه کنند.
۳- فضاهای راه ها: راه ها و جاده ها قبل از حضور ماشین ، زمین اصلی بازی بچه ها بوده است. راه ها هستند که بچه ها در آن همدیگر را ملاقات می کنند و شبکه ای است که فضاهای متنوع را به هم وصل می کند.
۴- فضاهایی برای ماجراجویی: این ها فضاهایی هستند پر از پیچیدگی، که قوه تجسم و تخلیل کودکان بواسطه بودن در این فضاها تقویت می شود.
۵- ساختارهای بازی: این قبیل فضاها به عنوان زمین های بازی شناخته می شوند.
۶- فضاهای مخفی: استقلال کودکان از طریق این فضاهای مخفی رشد می یابد.
۷- رنگ ها: فضاهایی با رنگهای شاد و روشن و گاهی رنگ هایی با فرم های نامشخص ( مثل حالتی که در نقاشی با آبرنگ پدید می آید) موضوعات رویایی و خیال انگیر را القاء می کند و در کودک احساسی چون عاطفی، رفیق، مهربان، رویائی و پرواز دهنده بودن را القاء می کند.

منابع

مقاله تاثیر فرم و رنگ در افزایش خلاقیت کودکان، همایش ملی فرهنگ گردشگری ، سال ۱۳۹۴