نزدیک بینی یک مشکل بینایی است که به طور معمول در کودکی ایجاد می شود و در تمام دوران زندگی باقی می ماند. چشم برای دید مناسب تصاویر بایستی به صورت دقیق بر تصویر متمرکز شود. در نزدیک بینی تصویر در جلوی شبکیه چشم تشکیل می شود، زیرا یا تحدب عدسی قوی تر از حد طبیعی است و یا محور چشم طویل تر از حد عادی است. در اختلالات بینایی همانند آب مروارید، تنبلی چشم و شب کوری نقش تغذیه اثبات شده است. اگرچه نزدیک بینی ممکن است در اثر وراثت و ژنتیک باشد؛ اما فاکتورهای رژیمی وجود دارد که ممکن است با نزدیک بینی در ارتباط باشد، مثلا" تحقیقات نشان داده است کودکانی که به مدت ۶ ماه بصورت انحصاری با شیر مادر تغذیه شده اند و سپس به مدت ۱۲ ماه یا بیشتر هم از شیر مادر تغذیه کرده اند کمتر دچار نزدیک بینی می شوند.

از جمله  فاکتورهای تغذیه دیگر که در نزدیک بینی موثرند، می توان به کربوهیدرات تصفیه شده، اسیدهای چرب، پروتئین، کلسیم، ویتامین D، هویج و شیر مادر اشاره کرد. تحقیقات نشان داده است که رژیم های سرشار از کربوهیدارت و دارای بار قند بالا می توانند موجب تغییرات پایدار در ایجاد و پیشرفت عیوب انکساری، به ویژه در دوران رشد شوند. بطوریکه بررسی ها نشان داده است که درجه پوسیدگی دندان با نزدیک بینی در ارتباط است، یعنی افرادی که دچار نزدیک بینی هستند، پوسیدگی دندان در آنها بیشتر است که نشانه مصرف قند تصفیه شده بیشتر است. تحقیقات نشان داده است که افراد نزدیک بین چاق تر از همسالان خود بوده و غذاهایی با کربوهیدرات بالا مانند ماکارونی، شکر و خشکبار بیشتر مصرف می کنند. یافته ها حاکی از آن است که اضافه وزن کودکان قبل از ورود به مدرسه با افزایش خطر نزدیک بینی در سال های بعد مرتبط است . بنابراین آموزش های لازم برای داشتن الگوی غذایی پیشگیری کننده از چاقی و شیوه زندگی فعال تر الزامی است.
منابع:
مقاله ارتباط میان الگوی تغذیه با شیر مادر و نزدیک بینی در کودکان ۶-۷ ساله، نشریه حکیم، دوره ۱۲، شماره ۳
مقاله رابطه بين تغذيه و نزديك بيني در ميان كودكان شهر اسلامشهر، مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، دوره ۱۵، شماره ۲
مقاله ارتباط اضافه وزن با نزديک بيني در کودکان دبستاني اسلامشهر، مجله اپیدمیولوژی ایران، دوره ۷، شماره ۳