در کتب اسلامی و طب سنتی از انگور به عنوان یک داروخانه طبیعی یاد شده است و به تشابه خواص آن با شیر مادر اشاره شده و در نتیجه آن را به عنوان یک غذای کامل معرفی نموده اند. به علاوه، اثرات مفید آن در تصفیه خون، روماتیسم، نقرس و اوره خون، آن را به یک ماده غذایی  با ارزش تبدیل کرده است. انگور قابلیت پاک سازی سیستم گوارشی نظیر معده و روده را داراست و غم و اندوه را برطرف کرده  نشاط آفرین است. این میوه ضد سم بوده و اثر میکروب کشی قوی داشته و به علت داشتن آنتی اکسیدان در مبارزه با سرطان موثر است. در قرآن هم برای جلب توجه مومنان به اهمیت انگور، در یازده سوره از آن یاد کرده است. در احادیث هم به فواید انگور اشاره شده است. امام رضا(ع) می فرمایند: اگر مایل هستید حافظه قوی داشته باشید، هر روز صبح هشت مثقال مویز میل نمایید. امام علی ( ع) نیز فرموده اند: کشمش اعصاب را نشاط مند می سازد، خستگی را از میان می برد و دستگاه تنفس را تصفیه می کند. همچنین امام صادق (ع) می فرمایند: کشمش تلخی دهان را برطرف نموده، صفرا را از بدن خالی کرده، اعصاب را تقویت می نماید، قلب را آرامش می دهد، اخلاق و روان را نیکو می گرداند، تنفس را آرام و غم و اندوه را زایل می نماید.
از دیدگاه طب سنتی ایران، طبیعت انگور رسیده گرم و تر بوده و دارای خواص تغذیه ای و اثرات زیر است:
۱- انگور دارای ارزش غذایی بسیار بالایی است. یک ششم وزن انگور را قند تشکیل می دهد. به همین دلیل از این میوه به ویژه انگور سفید، به عنوان چاق کننده یاد شده است.
۲- به عنوان صاف کننده خون و دفع کننده مواد زائد است. بنابراین خون را از مواد زائد پاک نموده و اگر سودای طبیعی و یا غیر طبیعی در بدن افزایش پیدا کرده باشد، آنها را از بدن دفع می نماید. بر همین اساس برای مبتلایان به بیماری روماتیسم، نقرس و کسانی که خونشان بیش از حد دارای مواد اسیدی است و مخصوصا" کسانی که دچار ناراحتی های عصبی هستند، بسیار مفید است. پوست انگور سیاه دارای ویتامین های E و C و رزوراترول و کوئرستین است که خاصیت آنتی اکسیدان داشته و از تخریب DNA جلوگیری می کند و لذا برای پیشگیری از آلزایمر مفید است. هم چنین ثابت شده است که عصاره هسته انگور به دلیل دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات پلی فنولیک مثل پرو آنتوسیانیدین ها قادر به کاهش تخریب اکسیداتوی DNA در سلولهای مغز می باشد. تخریب اکسیداتیو DNA یکی از مهم ترن وقایع در بیماری پارکینسون است.
۳- خوردن آن در درمان بیماری های ریه و کلیه مفید است، به شرط آن که آب آن را مکیده ولی از خوردن پوست صرفنظر گردد. به دلیل داشتن ترکیبات مختلف آنتی اکسیدان در عصاره پوست انگور قرمز با حذف رادیکالهای آزاد ناشی از التهاب موضعی در ریه و کلیه ها می تواند نقش حفاظتی خوبی در آسم و گلومرولونفریت داشته باشد.
۴- انگور از جمله غذاهایی است که ایجاد نفخ می کند، بنابراین کسانی که دارای نفخ معده هستند، باید آن را همراه با زیره یا رازیانه مصرف نمایند.
۵- انگور مقوی بدن و زیاد کننده خون است. بنابراین مصرف آن در کسانی که دوران نقاهت را طی می کنند و نیز در کسانی که به علت بیماری مزمن دچار ضعف و کم خونی شده اند مفید است.
۶- ملین بوده و لذا در کسانی که یبوست دارند مفید است. این خاصیت شاید ناشی از وجود فیبر زیاد در انگور باشد که با افزایش ترشح مایعات به درون روده ها باعث رفع یبوست می شود.
۷- هسته آن به دلیل این که دارای طبیعت سرد و خشک است موجب یبوست شده و نیز سفت کننده دریجه بول و منی است و لذا روغن هسته انگور در کسانی که شب اداری داشته و یا به احتلام بیش از حد مبتلا هستند، مفید است. این امر می تواند ناشی از پکتین موجود در هسته انگور باشد.
۸- مردانی که مشکلات نعوظ آلت دارند، می توانند از انگور استفاده کنند.
۹- مسکن دردهای روده ای می باشد. این خاصیت انگور ناشی از تاثیر ویتامین های E ، C و رزوراترول و کوئرستین موجود در انگور است و باعث تسکین کولیک می شود.
چه مواقعی انگور نخوریم:
- انگور را نباید بلافاصله بعد از چیده شدن استفاده کرد، بلکه بعد از آن که یک یا دو روز مانده باشد مورد مصرف قرار گیرد.
- خوردن آب بعد از تناول انگور مضر بوده و باعث از بین رفتن خواص آن شده و منجر به بیماری های عفونی و سیروز کبدی می گردد.
- زمان خوردن انگور یا مدتی پیش از خوردن غذاست و یا مابین دو غذا که وعده ای اول هضم شده باشد. بنابراین نباید آن را بلافاصله بعد از غذا مصرف کرد.
مطالعات نشان داده است که انگور به دلیل فعالیت زیاد آنتی اکسیدانی  در درمان بسیاری از بیماری های از جمله آلزایمر، پارکینسون، آسم و انواع سرطان می تواند موثر واقع شود.
 منبع: مقاله خواص طبی، تغذیه ای انگور در منابع اسلامی، طب سنتی و طب جدید، مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دوره ۲۵، شماره ۱۳۰