آب های بطری شده به دو صورت آب معدنی و آب آشامیدنی عرضه می گردند. آب آشامیدنی بطری شده از آب های زیرزمینی مثل چشمه، چاه و قنات و یا از آب های سطحی مثل رودخانه ها و آبگیرها تولید می شود و در ظروف مناسب و بدون افزایش املاح معدنی بسته بندی می شود. بنا به تعریف استاندارد ملی ایران آب معدنی، آبی است که به وسیله محتوای املاح معدنی خاص، عناصر کمیاب و دیگر ترکیبات مشخص می گردد و از منابع طبیعی مانند چشمه و نقاط حفاری شده از سفره های آب زیرزمینی به دست می آید، و کلیه اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از هر گونه آلودگی یا تاثیرات خارجی روی کیفیت آن باید انجام گیرد. لذا آب های بطری شده دارای استانداردها، قواعد و ضوابطی هستند که عدم رعایت آنها سلامتی انسان را به لحاظ حضور آلاینده های میکروبی و شیمیایی تهدید می کند. یکی از موارد قابل توجه در این مورد، احتمال وجود آلاینده های شیمیایی نیترات و نیتریت است که می تواند برای مصرف کنندگان بسیار مخاطره آمیز باشد. تحقیقات نشان داده اند که فعالیت های کشاورزی منبع اصلی افزایش غلظت نیترات در آب های آشامیدنی است. عدم رعایت بهداشت، عدم مدیریت فاضلاب های کشاورزی و عدم آگاهی عمومی در زمینه آلاینده های شیمیایی آب های آشامیدنی از دلایل شیوع آلودگی نیترات و نیتریت در آب های آشامیدنی هستند. افزایش غلظت نیترات در آب آشامیدنی با ایجاد بیماری هایی نظیر سندرم کودک آبی، سقط خود به خودی جنین، سرطان معده، دیابت و اختلالات تیروئیدی مرتبط است و نیز وجود آن در آب های آشامیدنی مشکلات بهداشتی عدیده ای را ایجاد می نماید. سازمان جهانی بهداشت حداکثر غلظت مجاز نیترات در آب آشامیدنی را برابر ۵۰ میلی گرم بر لیتر در نظر گرفته است. یکی دیگر از یون های با اهمیت در آب آشامیدنی یون فلوراید است که وجود آن در آب آشامیدنی دارای فوائد سلامتی بسیاری است اما از طرف دیگر مصرف کمتر یا بیشتر از سطح مجاز فلوراید می تواند طیف گسترده ی از اثرات نامطلوب سلامتی را ایجاد کند. فلوراید بیش از حد منجر به تغییرات پاتولوژیک در دندان ها و استخوان ها می شود، و سبب افزایش توده های استخوان سازنده می شود. با توجه به موارد بالا لازم است که نظارت مستمر و دقیق تری توسط ارگان ها و مراجع ذی صلاح درخصوص آب های بطری شده انجام شود.