امروزه با پیشرفت فناوری، روش های جدید جایگزین درمان های قبلی گردیده و امید به زندگی را در جوامع افزایش داده است. از جمله این روش ها سلول درمانی می باشد که اخیرا توجه محققان بسیاری را به خود جلب نموده و در برخی زمینه ها نیز بسیار کارآمد و موفق بوده است. در سلول درمانی، از منابع مختلفی از جمله سلولهای بنیادی جنینی و بالغ استفاده شده است. با توجه به مشکلات موجود در استفاده از سلولهای بنیادی جنینی، امروزه گرایش فراوانی به استفاده از سلولهای بنیادی بالغ ایجاد شده است. سلولهای بنیادی بالغ در بافت های مختلف بدن انسان وجود دارند و عمل خودتجدیدی و حفظ این بافتها را برعهده دارند. شرط لازم جهت استفاده از هر منبع سلولی، شناخت دقیق آن، مزایا و محدودیت های استفاده از آن می باشد. 
ناحیه بالج فولیکول مو
اصطلاح بالج برای اولین باز در سال ۱۹۰۳ توسط مورفولوژیست آلمانی برای توصیف ساختاری برجسته، در محل اتصال عضله راست کننده مو در فولیکول موی انسان معرفی شد. سلول های بالج ویژگی سلولهای بنیادی مثل چندظرفیتی بودن، توان بالقوه تکثیریافتن و سکون را دارند. سلولهای بنیادی چندظرفیتی موجود در فولیکول موی انسانی، می توانند به رده های سلولی مختلفی تمایز یابند لذا به عنوان منابع اتولوگوس بالقوه، برای پزشکی ترمیمی در نظر گرفته می شوند. این سلول ها مستقیما به روش مکانیکی و آنزیمی جدا شده و کشت داده می شوند. ناحیه بالج فولیکول مو، دارای سلولهای بنیادی چند ظرفیتی است که در حالت طبیعی قادرند جهت ترمیم آسیب های وارد شده به پوست، به اجزا اپی تلیال پوست و ضمائم آن تبدیل شوند. استفاده از سلولهای بنیادی فولیکول های موی انسانی چندین مزیت بر سایر منابع سلول های بنیادی مثل سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی پرظرفیتی القاشده دارند. سلول های بنیادی جنینی، پتانسیل ایجاد تراتوما را دارند و از نظر مسائل اخلاقی هم مورد بحث هستند. علاوه بر این موفقیت در این نوع درمان، به علت امکان بالقوه انتقال بیماری پیوند علیه میزبان، برای همه قابل استفاده نیست. برخلاف سلول های بنیادی جنینی، سلولهای بنیادی فولیکول مو، خطر سرطان زایی شناخته شده ای ندارند. همچنین به خاطر ظرفیت ذاتی برای خودتجدیدی و چندظرفیتی بودن، به رده های مختلفی تمایز می یابند. این موارد سلول های بنیادی فولیکول مو را علاوه بر احیای پوست و مو و ترمیم زخم، کاندید مناسبی برای پزشکی ترمیمی می کند.